عده اندکی از مردم حاضر می‌شوند چک سفید امضاء به دست کسی دهند، البته انجام این کار از دو حال خارج نیست؛ یا به طرف مقابلشان اعتماد کامل دارند یا خیلی از مرحله پرت هستند. به هر جهت این ریسک بزرگ مالی در صورتی که منجر به شکست شود، به نحوی قابل جبران خواهد بود اما آیا وقتی پای زندگی شخصی، احساسات، عواطف و شخصیت در میان باشد، باز هم همینطور است!؟

از فرهنگ شناخته شده و منحط غربی دور از انتظار نیست که دختر و پسر خارج از قوانین رسمی و ثبت شده ازدواج با هم زیر یک سقف زندگی کنند، روابط جنسی داشته باشند و حتی دارای فرزند شوند. این نوع زندگی مشترک نه تنها از طرف والدین و جامعه غربی طرد شده نیست، بلکه مورد تایید بوده و به عنوان بخشی از زندگی مدرن به آن مباهات می‌کنند.

متاسفانه این ریسک بزرگ احساسی چندی است در ایران به صورت نادر و البته در شهرهای بزرگ دیده و شنیده می‌شود. دختر و پسر بدون در نظر گرفتن اصول شرعی و قانونی، زندگی مشترک خود را همانند یک زن و شوهر واقعی زیر یک سقف آغاز می‌کنند؛ بدون اینکه از طریق صیغه عقد موقت یا دائم با یکدیگر محرم شده باشند، اسمشان در شناسنامه یکدیگر ثبت شده باشد و سندی را مبنی بر ازدواج با یکدیگر امضاء کرده باشند.

در واقع می‌توان گفت؛ سند سفیدی را امضاء کرده‌اند که هیچ قید، شرط، حق و تعهدی در آن لحاظ نشده و هر کدام از طرفین به راحتی و بدون پذیرفتن هیچ مسئولیتی می‌توانند این زندگی مشترک را ترک کنند.

از آنجا که در جامعه ما این نوع زندگی کاملا مخالف با شرع، عرف و قوانین کشور است، به صورت مخفیانه و حتی در بیشتر موارد بدون اطلاع خانواده‌های طرفین انجام می‌شود. البته برخی از خانواده‌ها با گرفتن ژست روشنفکری از این ایده فرزندانشان استقبال می‌کنند.

بر همگان روشن است که در صورت از هم پاشیدن این زندگی بی‌ثبات، ضرر اصلی متوجه زن بوده، از لحاظ روحی و جسمی وی را دچار آسیب جدی خواهد کرد.

حال در نظر بگیرید زوجین در این ازدواج دارای فرزند شوند؛ تکلیف این فرزند چیست!؟ اسمش در شناسنامه کدامیک ثبت خواهد شد!؟ مسئولیتش را چه کسی بر عهده خواهد گرفت!؟ و چه آینده‌ای در انتظارش خواهد بود!؟

روشنفکرنماها علل تمایل جوانان به این نوع ازدواج را مشکلات اقتصادی، بیکاری، بالا بودن هزینه‌های ازدواج، عدم توانایی بر تهیه مسکن و... عنوان می‌کنند. با وجود قبول همه مشکلات فوق در جامعه اما باید بپذیریم که در ازدواج به سبک مدرن(!) نیز باید مشغول به کار بود، برای هزینه‌های مختلف زندگی پول خرج کرد و سقفی که بتوان زیر آن زندگی کرد، تهیه نمود.

پس علت تمایل جوانان به این نوع ازدواج نه تنها مشکلات عنوان شده نیست، بلکه بی‌بند و باری، عدم پایبندی به اصول دینی، تقلید از زندگی به اصطلاح مدرن غربی و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت شرعی و قانونی یک خانواده به عنوان همسر و پدر یا مادر است تا هر زمانی اراده کرد، بتواند به راحتی آن را ترک کند.

اینها همه در حالی است که اسلام ازدواج و انتخاب همسر به شکل شرعی و قانونی را امری بسیار مقدس شمرده و آن را وسیله آرامش روحی و جسمی زوجین و رسیدن به کمال و ثبات خانواده و جامعه قرار داده است و با تعیین کلیه حقوق و حدود از پایمال شدن حق هر یک از زوجین و نیز فرزندان جلوگیری کرده است.

همچنین بالا بودن هزینه‌های ازدواج و در ادامه هزینه تجملات زندگی، شرایط سخت و دست و پا گیر و... چیزهایی است که خود ما با فاصله گرفتن از دستورات دین به آن دامن زده و زندگی را برای خود و اطرافیان دشوار کرده‌ایم. 

منتشر شده در ماهنامه الکترونیکی بانوی برتر