اشاره: اصلا نمی تونم درک کنم که یه نفر اینقدر سرنوشت مملکتش براش مهم نباشه که (خدای نکرده ) رای نده.

درست. مشکلات هست، گرونی هست،و ...
ولی اگه یه کم منطقی فکر کنیم، می بینیم که با رای ندادن هم کاری درست نمی شه،بلکه فقط اونهایی سر کار می یان که به هیچ وجه با معیارهای ما نمی
خونن و بقیه اش هم که دیگه روشنه .
یه حقیقتی هست که شاید خیلی ها بهش بی توجهن؛ اینکه تا وقتی همه چیز درست و خوبه ، هیچ کس چیزی نمی فهمه،همین که یه کار  خراب شد ، همه می فهمند و بد و بیراه می گن، کار خوبا به چشمشون نمی یاد، بدا بیشتر جلوه می کنه .
همین طوره در مورد آدم خوبا و آدم بدا ؛ آدم خوبای زیاد، سرشون رو می اندازن زیر و کار خوبا رو می کنن، بی هیچ سر و صدا.
ولی آدم بدای کم، کار بداشون رو تو بوق و کرنا می کنن،آخه افتخاریه براشون!!
اون وقت نتیجه این می شه که اونایی که عقلشون تو چشمشونه، فقط بدی به چشمشون می یاد و با چند تا بد و بیراه، می گن: ما رای نمی دیم. 
( کاش اقلا چشمشون درست می دید؛ همه ی آنچه را که رخ می دهد، نه فقط آنچه را که رخ نمی دهد یا آنچه را که بد رخ می دهد .)
اگه شرایط جامعه اونقدر هم بد باشه که نیست؛
اگه هیچ آدم خوبی برای انتخاب وجود نداشته باشه که داره؛
ما باید با انتخاب بد ،( از بین بد و بدتر ) شرایط بهتری رو برای خودمون رقم بزنیم و اجازه جولان دهی رو به بدتر ندهیم.
و بدونیم که توی انتخاب،فقط حزب حق حرف اول و آخر رو می زنه ؛ حزب بازی و جناح بندی فقط به درد شور انتخابات می خوره .
ما که شیعه ی علی (ع) هستیم ، کی دیدیم که علی (ع) از مسیر حق پا رو فرا یا فروتر بگذارد، یا متمایل به چپ و راست بشود.
راه علی(ع) صراط مستقیم حق است و بس.
حرف آخر: هر آن کس که هوس کباب کردن دل اون ور آبیها را داره، بسم الله ؛
جمعه پای صندوقهای رای می بینیمتون .