گاهِ رهایی
وقتی یک نفر از بین یک جمع، یک حرف خاص و البته غیر مربوط به بحثهای قبلی را بدون مقدمه مطرح کند، همه معمولا خواهند گفت: "وا، چه بی‌مقدمه!" یا اینکه آن شخص برای اینکه سریع برود سر اصل مطلبش خواهد گفت: "بی‌مقدمه می‌گویم." البته این هم خودش نوعی مقدمه‌چینی است.
همین شخص اگر قصد رفتن به مهمانی یا مراسمی داشته باشد، از قبل خودش را آماده می‌کند، از لباس و نوع پوشش گرفته تا طرز رفتار و گفتار و و البته هر چه مهمانی مهم‌تر و باشکوه‌تر باشد، وسواس بیشتری برای آماده شدن به خرج می‌دهد و سعی می‌کند به نحو احسن آداب مهمانی را رعایت کند.
کسب آمادگی قبل از انجام هر کار، از اصول اساسی ورود به عرصه آن کار و انجام آن است. تنها در این صورت است که می‌توان به نتایج مطلوب دست پیدا کرد و به طور کاملاز مزایای آن کار بهره‌مندگردید. بنابراین اگر این اصل اساسی رعایت نشود، آن کار به طور ناقص انجام می‌شود و گاهی حتی ممکن است خود شخص در وهله اول متوجه نقصان آن نشود ولی به طور مسلم ضررش در جای دیگر و در زمان دیگری خود را بروز خواهد داد.
و اما بعد...
به طور یقین ورود به ماه رمضان هم نیاز به این آمادگی قبلی خواهد داشت، در غیر این صورت نه مهمان خوبی خواهیم بود، نه از مزایای این مهمانی بهره‌مند خواهیم شد و فقط آخر مهمانی با حسرت به خودمان خواهیم گفت: "ای وای، مهمانی تمام شد و من..."
گفته شده ماه رجب مقدمه ماههای شعبان و رمضان است و آمادگی لازم برای ورود به ماههای شعبان و رمضان باید از راه این ماه حاصل شود. در واقع اگر حقیقت ماه رجب درک نشود، بهره لازم را از ماههای شعبان و رمضان نخواهیم برد و حقیقت آنها را نیز درک نخواهیم کرد.
بی‌شک می‌دانید که ماه رجب منسوب به حضرت علی(ع) است، ماه شعبان ماه پیامبر(ص) و ماه رمضان ماه خداست. از طرفی یکی از معانی انتساب ماه رجب به حضرت علی(ع) این است که ولایت حضرت در این ماه تجلی پیدا کرده و راه درک ولایت در این ماه گشوده می‌شود. بنابراین مقدمه بودن ماه رجب را می‌توان اینگونه تعبیر کرد که از طریق درک ولایت حضرت امیر(ع) و بهره‌مندی از شفاعت ایشان، می‌توان از شفاعت پیامبر(ص) بهره‌مند شده و از آن طریق قدم در وادی ضیافت پربرکت رمضان گذاشته و از خوان گسترده الهی بهره کافی و وافی ببریم. انشاءلله. *
* ر.ک. به کتاب المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی
منتشر شده در زندگی اسلامی
| Design By : Pichak |
