گاهِ رهایی
آره خب، حق داریم خوشحال باشیم، تولده دیگه؛ یه جشن تولد بزرگ به وسعت دل تمامی شیعیان.
«عیدتون هزاران بار مبارک»
ولی گاهی اونقدر مست این خوشحالی می شیم که یادمون میره برای چی و برای کی خوشحالیم... یادمون می ره هر چند صاحب اصلی جشن ظاهر نیست، ولی حاضره وناظر بر همه انواع شادیها و خوشحالیهامون.
یادمون می ره که ظاهر نبودنش دلایل خاصی داره که یه قسمت عمده اش تقصیر ماست و کم کاریهامون... اینکه ما باید در کنار خوشحالیهامون واسه تولد، یه کم به فکر خوشحالی و لبخند رضایت آقا باشیم و نشون بدیم که علاوه بر اینها جسارت عمل کردن رو هم داریم... اینکه باید اعمال و رفتارمون رنگ انتظار داشته باشه... نه فقط اسم انتظار...
زیاد دعا می کنیم برای تعجیل در فرج آقا، ولی فکر کردیم اگه یکی از این روزا ظهور محقق بشه، چی واسه پیشکش کردن خدمت آقا داریم؟! اصلا آماده ایم؟! اون روز جای ما کجاست؟! برای اینکه اون روز شرمنده نباشیم، الان باید خیلی حواسمون رو جمع کنیم... سستی کنیم یا یه کم دیر بجنبیم، جا خوبا رو می گیرن...
| Design By : Pichak |
