حرفاش رو نمی فهمیدن ،
هر چی می گفت ، یه جور دیگه ای برداشت می کردن ؛
فکر کرد ، چه خوبه سکوت کنه ،
برای همیشه ؛

بعد دید ، نه ، دق می کنه !
شروع کرد با اون به حرف زدن ؛
چه خوب گوش می کرد ،
دقیق و با حوصله !
و چقدر صمیمی ...

نوشته شده در دوشنبه 86/10/24ساعت 8:2 صبح توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |