گاهِ رهایی
کاش هرگز جانت را به خاطر ما انسانهای قدرناشناس بر کف دستانت نمیگرفتی و سالهای باارزش عمرت را در میدانهای نبرد نمیگذراندی.
کاش کمی، فقط کمی، نسبت به ناموس وطنت بیتفاوت بودی و میگذاشتی داعشیها بیایند و با دستان کثیف و اعمال پلیدشان چشمان غبارگرفتهمان را باز کنند.
کاش آرمان و نگاهت آنقدر بلند نبود که ما آدمهای کوتهفکرِ سطحینگرِ منفعتطلب هم میتوانستیم کمی، فقط کمی تو را بفهمیم.
نوشته شده در جمعه 98/10/13ساعت
11:0 صبح توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |
Design By : Pichak |