گاهِ رهایی
چقدر نگاهم به در خیره ماند،
نیامدی!
چقدر گوش به زنگ بودم،
نیامدی!
چقدر آه بلند، چقدر اشک روان،
چقدر منتظرت بودم، نیامدی...
نوشته شده در پنج شنبه 92/2/12ساعت
7:29 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
