گاهِ رهایی
پرده اول
در دو سمت مخالف حرکت می کردیم و هیچ توجهی هم به هم نداشتیم؛
خوب این خیلی واضحه که هیچ وقت به هم نمی رسیم ...
پرده دوم
قدم اول رو اون برداشت، به طرف من؛
ولی من مغرورانه و محکم سر جام ایستاده بودم و حاضر نبودم ذره ای از مواضعم کوتاه بیام و حرکتی به طرف اون بکنم؛
قدم دوم رو هم اون برداشت، به طرف من؛
اما من با پررویی تمام قدم از قدم برنمی داشتم و حتی سعی می کردم ازش بیشتر فاصله بگیرم؛
قدم سوم رو هم برداشت، ولی وقتی لجاجت منو دید، دیگه توان ادامه دادن رو نداشت، مخصوصا که من هر لحظه ازش دورتر می شدم و اون برای رسیدن به من باید سریعتر از قبل حرکت می کرد؛
توی این پرده هم به هم نرسیدیم ...
پرده سوم
دست از لجاجت برداشتم؛
هر قدمی که اون برمی داشت، منم سعی می کردم به طرفش حرکت کنم؛
با نشاط تر و تندتر قدم برمی داشت؛
خیلی به هم نزدیک شده بودیم، تا حد رسیدن و درک کردن ...
من فکر می کنم حرکت هر دو تا چیزی از این سه پرده خارج نیست، و تنها در صورت سومه که اونها به هم می رسند. فقط اینکه در مورد پدر و مادر و بچه ها، توی پرده دوم، اغلب پدر و مادرها به طرف ما حرکت می کنند و ما لج می کنیم.
پ ن: این رو در جواب سوال دوست جونم ( دختر و پسر ) که ده قرن پیش، توی مطلب گذشته پرسیده بود نوشتم . امیدوارم که جواب خوبی باشه...
| Design By : Pichak |
