سفارش تبلیغ
صبا ویژن

گاهِ رهایی

[نوشته ی رمز دار]  


نوشته شده در پنج شنبه 91/10/21ساعت 10:46 صبح توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

آدم کافی است خود را فراموش کند و دیگری را دوست بدارد تا به آرامش و نیکبختی و نجات دست یابد.

آناکارنینا، لئون تالستوی


نوشته شده در جمعه 91/10/15ساعت 4:11 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

وَ اَشْهَدُ اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِاِیابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرایِعِ دینى وَ خَواتیمِ عَمَلى وَ قَلْبى لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ اَمْرى لاِمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتى لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتّى یَاْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ

و گواهی دهم که من به شما ایمان دارم و به بازگشتتان یقین دارم با قوانین دینم و عواقب کردارم و دلم تسلیم دل شما است و کارم پیرو کار شما است و یاریم برایتان آماده است تا آنکه خدا در ظهورتان اجازه دهد.

فرازی از زیارت اربعین


نوشته شده در پنج شنبه 91/10/14ساعت 10:6 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

وَ اَشْهَدُ اَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ ما وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ

و نیز گواهی دهم که خدا براستی وفا کند بدان وعده ای که به تو داده و به هلاکت رساند هرکه را که دست از یاریت برداشت و عذاب کند کسی که تو را کشت.

فرازی از زیارت اربعین


نوشته شده در پنج شنبه 91/10/14ساعت 9:48 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

یقین دارم تمام عاشقانه‌های دنیا، 
فقط برای من و تو سروده شده‌اند.

 


نوشته شده در جمعه 91/10/1ساعت 6:46 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

[نوشته ی رمز دار]  


نوشته شده در جمعه 91/10/1ساعت 10:33 صبح توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

[نوشته ی رمز دار]  


نوشته شده در چهارشنبه 91/9/15ساعت 6:7 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

عبد باشیم...


نوشته شده در چهارشنبه 91/9/8ساعت 4:34 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

رنگ چشم‌های دخترک آبی بود و خیلی دوست‌داشتنی. وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، احساس می‌کردی تمام آسمان در چشم‌های او جا می‌شود. این فقط حس من نبود، بقیه هم همین را می‌گفتند.
شب‌ها دردش بیشتر می‌شد، آنقدر ناله می‌کرد که خواب نه به چشم خودش می‌آمد نه به چشم پدر و مادرش. آن روز صبح پدر کلافه‌تر از همیشه از رختخواب بلند شد. چشم‌هایش قرمز بود، هم از بی‌خوابی، هم از اشک‌هایی که دور از چشم زنش برای درد کشیدن دخترک ریخته بود.
از چند ماه قبل برای شفای دخترش نذر کرده بود. آن روز صبح دست دخترک را گرفت و از خانه بیرون رفت. او را برد حرم، بست به پنجره فولاد و خودش رفت حسینیه محله‌شان. همراه با دسته‌ها، سینه‌زنی و عزاداری کرد. ظهر که شد، غذای نذری‌اش را بین دسته‌های عزاداری پخش کرد.
تمام صورتش خیس اشک بود، از یک طرف برای عزای امام حسین گریه می‌کرد و از طرف دیگر برای ضجه‌های دخترش که از پشت پنجره فولاد به گوشش می‌رسید. نه اینکه نزدیک باشد، فاصله حسینیه تا حرم زیاد بود اما صدای ضجه‌هایش را می‌شنید.
صدای دخترک قطع شد. همه کسانی که اطرافش بودند، اول فکر کردند شفا پیدا کرده. ولی بعد متوجه شدند، شفایش همیشگی است.
حالا پدر به جای دخترک ضجه می‌زد، هم در عزای امام حسین، هم در عزای دخترش.


منتشر شده در نشریه الکترونیکی باب الجواد

 


نوشته شده در سه شنبه 91/9/7ساعت 12:46 عصر توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

خستگی‌ام را کجا، روی کدام شانه، ناله کنم!؟

 


نوشته شده در سه شنبه 91/8/9ساعت 12:24 صبح توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |

<      1   2   3   4   5   >>   >

Design By : Pichak